بعد از نماز
یکهو دیدم یک نفری از پشت سر هی قرآن را می آورد جلوی نمازگزارها
هی قرآن را می بوسند و او رد می شود می رود سراغ نفر بعدی
داشتم با خودم فکر میکردم که قضیه چیست و این چه رسمی است در این مسجد؟؟
که آن نفر به من رسید!
من هم هول شدم
همان کاری را کردم که حاج خانم کناری ام کردند
من هم قرآن را بوسیدم و آن یک نفر رد شد
و در دلم آشوبی بود از اینکه کاری را کردم که نمیدانستم چرا!! (بوسیدن قران کار عجیبی نیست اما در آن شرایط واقعا فکر میکردم یک رسم و روال خاصی است در این مسجد)
بعد فهمیدم در این مسجد رسم است بعد از نماز ظهر یک صفحه قرآن میخوانند
آنهایی که نمیخواهند از روی قرآن خط ببرند، قرآن را می بوسند که یعنی ما نمیخوانیم!
چند دقیقه بعدش
همان حاج خانم کناری، دعایی را از روی کاغذ نشانم دادند که میتوانی بخوانی برایم؟؟
گفتم بله
خواندم...
یک حسی بهم میگفت از تمام این حاج خانم های کناری بپرسم شما مادر شهید نیستید؟؟
یکهو دیدم خود این حاج خانم، شروع کرد از پسرش صحبت کرد...
«آن پسری که آن بالاست
بالای عکسِ آن آقای عینکی
محمد هادی من است...
محمدهادی ۲۵ سالش بود
هنوز میخواستیم از سوریه که برگشت دامادش کنیم
اما همان دفعه اولی که رفت سوریه
سه ماه فقط گذشت که شهید شد
کاش لااقل یک بار می آمد و دفعه دوم شهید میشد!
۴ سال گذشته...
ابوحامد که شهید شد...خیلی بی‌قرار شده بود
آخرین بار که زنگ زد میگفت: مادر اینجا هوا سرد است...لباس گرم باید بپوشیم...
چند وقت بعدش دیدم هی دوستانش زنگ میزنند خانه احوالش را می پرسند...
گفتم حتما یک خبری شده که همه زنگ میزنند
آمدند گفتند: مادر! محمدهادی، زخمی شده...خیلی خونریزی دارد! در تهران بستری است...
بعد آمدند گفتند: هی به هوش می آید هی از هوش میرود
من هم نذر کردم
نماز امام زمان خواندم
نماز حضرت زهرا خواندم
سر نماز بودم که دیدم خانه پر شده از فامیل...
گفتند: مادر! پسرت دیگر برنمی‌گردد!!!»
پی نوشت:
مسجد حضرت زهرا سلام الله علیها
مسجدی است که دو سه سال قبل به نام شهدای فاطمیون، در محله مان احداث شد...
بعد نوشت:
مزار این شهید عزیز رو پیدا کردم!
- ۳ نظر
- ۱۹ خرداد ۹۸ ، ۱۴:۲۵