قطره

می‌دانستم شباهت های ظاهری به مامان دارم 

در بعضی عکس ها احساسش میکردم 

اما الان در مرور عکس های آلبومم 

یک آن دیدم خدایا واقعا چقدر من شبیه مامان هستم !

دیدن این شباهت و احساس کردنش 

چیز غریبی ست

نمی‌دانی باید خوشحال باشی یا غمگین ...

احساس مادربزرگم وقتی هر بار میروم مشهد و سخت در آغوشش فشارم میدهد و بعد آه عمیقی از ته دلش میکشد ...

احساس دایی بزرگم وقتی میگوید معصومه بوی خواهرم را میدهد...

هر چند من هیچ وقت خلقا و شخصیتا مثل مامان نمی‌شوم 

و قلب بزرگ و شاد و مهربان او را ندارم 

اما این شباهت ظاهری ام با مامان ، هم سر ذوق می آوردم ، هم اندوهی عمیق بر قلبم می نشاند...