«آنچه همه را مطمئن میکند و آتش فروزان نفس سرکش و زیادت طلب را خاموش می‌نماید، وصول به اوست، و ذکر حقیقی او چون جلوه اوست، استغراق در آن آرامش بخش است؛ "الا بذکر الله تطمئن القلوب". گویی فرماید: توجه توجه! به ذکر او فرو رو، تا قلبت که سرگشته و حیرت‌زده از این سو به آن سو و از این شاخه به آن شاخه پرواز میکند، طمانینه حاصل کند.
پس ای فرزند عزیزم! که [امیدوارم] خداوند تو را با ذکر خود مطمئن القلب فرماید، نصیحت و وصیت پدر سرگشته و حیرت‌زده‌ات را بشنو و به این در و آن در برای رسیدن به مقام و شهرت و آنچه مورد [نظر] شهوات نفسانیه است مزن، که به هر چه برسی، از نرسیدن به مافوق او متاثر میشوی و حسرت بالاتر را میبری و ناراحتی های روحی‌ات افزون میشود...
گوید: "لیکلا تأسوا علی ما فاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم والله لا یحب کل مختال فخور" انسان در این عالم در معرض تحولات است، گاهی مصیبتهایی بر او وارد میشود و گاهی دنیا به او رو می‌آورد و به مقام و جاه و مال و منال و قدرت و نعمت میرسد و این هر دو پایدار نیست. نه آن کم و کاستی ها و مصیبتها تو را محزون کند که عنان صبر از دستت برود، که گاه شود آنچه مصیبت و کمبود است، برای تو خیر و صلاح باشد:" عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم" و در اقبال دنیا و رسیدن به آنچه شهوات اقتضا میکند خود را مباز و تکبر و فخر بر بندگان خدا مکن، که بسا باشد که آنچه را خیر میدانی شر باشد برای تو...»
بخشی از نامه حضرت امام (رحمة الله علیه) به حاج سید احمدآقا خمینی. ۶۱/۲/۸
+ حاج اقا انصاریان تو مراسم احیاء شب نوزدهم احادیثی رو در باب رحمت خدا و فلسفه گرفتاری‌ها بیان کردند:
« - وقتی مومن اونقد گناهانش زیاد باشه ک دیگه کاری از دست خودش برای جبران برنیاد، خدا او رو دچار غصه شدیدی میکنه ک جبران گناهانش بشه.
- بنده مومن نزد خدا مقامی داره ک ب اون نمیرسه مگه اینکه یا دچار مشکل مالی بشه یا مشکل جسمی پیدا کنه.
-خدا بنده رو ب اندازه جایگاهی که نزدش داره گرفتار میکنه...»
و بعد هم فرمودند : «از درد و‌گرفتاری ننالید!!!»
++ فکرشو میکردید که همین ناراحتی‌ها، همین غصه‌ها، همین رنج‌های زندگی، در واقع محبت و لطف خدا باشه برای ما؟؟؟
الهی لک الحمد...
- ۲ نظر
- ۲۴ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۷:۵۸