میگویند در هر ابتلایی، درسی هست، خیری هست؛ ویروس منحوس کرونا درست در زمانی وارد کشور ما شد که بهترین ماه های سال است برای مان
ماه رجب، شعبان و...خدا نکند اما حتی شاید ماه رمضان...
ماه هایی که اوج تجمعات مذهبی، مراسم جشن، شادی و دورهمی های خانوادگی و دوستانه است.
برای جامعه ای که فرهنگش تا این اندازه جمع گراست، در خانه ماندن خیلی سخت است؛ اما شاید نکته مثبت ماجرا همین باشد که قدر این اجتماعات فراوانمان را بدانیم.
شاید خیلی چیزها برایمان عادی شده بود و به چشم نعمتها و فرصتهای الهی به انها نگاه نمیکردیم، اما حالا که نمی توانیم برویم مسجد، نماز جمعه، اعتکاف، زیارت، جشن میلاد ائمه علیم السلام و... حالا می فهمیم زندگی چه بخش های خوبی داشته که شاید خیلی سپاسگزارش نبوده ایم!
یک اتفاق خوب دیگری هم که می تواند این روزها بیفتد همین است که شاید به خاطر اینکه مجبوریم درخانه بمانیم مجبور بشویم سبک زندگی مان را هم اصلاح کنیم. یعنی اصلا این غلط غلوط های سبک زندگی به چشممان بیاید.
کل 24 ساعت را که نمی توانیم سرهایمان را بکنیم توی گوشی! بالاخره یک زمانهایی خسته میشویم و نگاه هایمان را از گوشی میگیریم و میدوزیم به خانه و خانواده؛ چقدر میشود حرفهایی که مشغله ها اجازه نمی داده به اعضای خانواده بزنیم، به آنها بگوییم. یا بنشینیم پای حرفهایشان. یا اینکه سرگرمی های جدید برای خودمان ایجاد کنیم. مثل کتاب خواندن : )
برویم کتابهایی که مدتها در قفسه خاک میخورده را برداریم و مطالعه کنیم.
شاید به برکت همین تعطیلی اجباری، مطالعه هم شد جزء عادات زندگیمان که بعد از تعطیلی هم نتوانیم کنارش بگذاریم.
+ «یقینا کله خیر» تکیه کلام حاج قاسم بوده. دختر خانم عزیز و بزرگوارشان نقل کرده بودند در صفحه مجازی. خیلی زیباست. نه؟ همین نگاه سردار بوده که در دل تهدیدها و بحرانها هم همیشه فرصت میدیده یا فرصت میساخته!
+ در مورد این جر و بحثها پیرامون کرونا و اقدامات پیشگیرانه مربوط به آن هم حاج اقا نظافت یک یادداشتی نوشته اند که خواندنش خالی از لطف نیست
- ۳ نظر
- ۱۵ اسفند ۹۸ ، ۱۵:۵۹