لا یَمَسُّهُ الّا المُطَهَّرُون...

«چند نکته مهم در کارهای پژوهشی قرآنی این است که فردی که می خواهد در طریق کار قرآن حرکت بکند، دل را برای مواجهه با حقیقت ناب قرآنی آماده کند؛ یعنی آن پاکیزگی دل. اگر دل پاکیزه نباشد، آماده پذیرش حق و حقیقت از زبان قرآن نباشد، دلبسته مبانی غیر اسلامی و غیر الهی باشد، با  قرآن مواجه بشود، از قرآن استفاده نخواهد کرد.

اینی که قرآن می فرماید: یضل به کثیرا و یهدی به کثیرا؛ خوب اضلال به قرآن چرا؟ این به خاطر این است که: و اما الذین فی قلوبهم مرض فزادتهم رجسا الی رجسهم، آن کسانی که در دلشان مرض است وقتی قرآن را می خوانند به آن پلیدی درونی آنها افزوده خواهد شد...این فی قلوبهم مرض چه مرضی است؟ این مرض یعنی همان بیماری های اخلاقی، وقتی دچار حسدیم، وقتی دچار بدخواهی هستیم، وقتی دچار حرصیم، وقتی دچار دنیا طلبی هستیم، وقتی شهوات بر ما غلبه دارد، وقتی قدرت طلبی ها بر ما غلبه دارد، وقتی حق کشی و ندیدن حق، کتمان حق بر روح ما بر دل ما غلبه دارد، از قرآن استفاده نمیکنیم... »

حرفی برای تمام فصول؛ صحبتهای حضرت آقا درباره قرآن

 

این ماه رمضان شاید اولین باری بود که واقعا با این حرفها مواجه شدم و خودم درکشان کردم. شاید هر سال هرچقدر هم اوضاعم خراب می بود، به خاطر فرصت ماه رجب و شعبان و فرصت زیارت و مسجد...لااقل اندکی از الودگی های روحی ام زدوده میشد. ولی امسال هم خودم غفلت کردم و هم کرونا و تبعاتش باعث شد این آلودگی ها بماند تا ماه رمضان...تا شبهای قدر... نمیدانید چه حسی است وقتی در ماه بهار قرآن حال قرآن خواندن نداشته باشی! وقتی به زور قران بخوانی، اما هیچی متوجه نشوی، هیچ معنایی درک نکنی، انگار اصلا قرآن با تو قهر کرده باشد؛ انگار مهمان ناخوانده باشی... . 

اما با همه این احوالات سعی میکنم امیدم را از دست ندهم... ایت الله حق شناس میفرمودند: وقتی بشینی پای درب این خانه و مدام در بزنی بالاخره یک نفر سرش را بیرون می آورد که: چه می خواهی؟(نقل به مضمون)...

خدا را هزاران مرتبه شکر که از شبهای قدر محروم نشدیم...انگار همین شبها لطف و مرحمت خدا شامل حال این قلب قاسی ما هم شده...لطف خدایی که سبقت رحمته غضبه...امروز صبح، بعد نماز که قرآن را باز کردم، بعد از مدتها انگار حضور قلب داشتم. انگار ... الهی لک الحمد لک الحمد لک الحمد...

+ خدایا ما رو از ماه رمضان بیرون نبر...