استاد
مدام سر کلاس تاکید میکند
انچه که خاص اسلام است و خیلی ها در برابرش مقاومت می کنند
«تقوای جمعی» است
نه تقوای فردی
ب همان دلیلی ک امام رضا در حدیثی می فرمایند:
«دو چیزند که هرگز از هم جدا نمیشوند...تقوا و صله رحم»
چرا؟!
چون در واقع تقوا
در جمع است ک معنا پیدا میکند
و در جمع است ک می توان باتقوا بود
و ماند...
و گره خیلی از کارهای ما
و شکست خوردن ها و ناامید شدن ها
همین است ک میخواهیم
و گره خیلی از کارهای ما
و شکست خوردن ها و ناامید شدن ها
همین است ک میخواهیم
تنها
پیش برویم...
در حالی ک نمیشود
ما ب «آمنوا و عملوا الصالحات » عمل میکنیم...
اما
یادمان می رود ک
«و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر»...
بعد نوشت:
۱-امروز برای چندمین بار دوباره ب این حرف ها رسیدم!!
۲-توصیه ای ک استاد مدام ب ما میکنند همین است ک اول جمع های فامیلی را دریابیم... (ک ایه قرآن می فرماید:« قوا انفسکم و اهلیکم نارا...» کارکرد خانواده اصلا همین است ک همدیگر را حفظ کنیم...از خسران...)
بعد هم هر جمعی ک هستیم
و کاری را با هم شروع کرده ایم
یکدیگر را حفظ کنیم
و نگذاریم ک از دست برویم...
۳- تقوای جمعی اشاره ای هم دارد ب «امر به معروف و نهی از منکر» ...البته نه ب ان معنای رایجی ک بین ماها جا افتاده عمدتا
ان شاالله فرصتی باشد از رهنمودهای استاد در این مورد، خواهم نوشت...
۴-اگر همه ایات قران و احادیث همینقدر کاربردی و عملی برایمان ترجمه و تفسیر میشد، چه اتفاقی می افتاد واقعا؟؟؟
۵- امیدوارم در انتقال مفهوم و معنی، موفق بوده باشم...اما اگر جایی نامفهوم است دوستان بپرسند، در حد توان در خدمتم!
- تاریخ : پنجشنبه ۱۹ مهر ۹۷
- ساعت : ۲۳ : ۴۱
- نظرات [ ۰ ]
