قطره

الحمدلله علی کل حال...

قطره

الحمدلله علی کل حال...

قطره

«دریا! مزن به سینه ما
دست رد
که ما
گر قطره‌ایم
از آب وضوئی چکیده‌ایم...»
محمد مهدی سیار

این وبلاگ،
همان «پری برای پرواز» سابق است! :)

آخرین نظرات
نویسندگان

۹ مطلب با موضوع «دغدغه :: تحلیل و بررسی» ثبت شده است

۰۵
ارديبهشت
۰۳

"در راه مبارزه با امپریالیسم، زنان ما حجاب هم به سر می‌کنند"... این جمله، جمله هما ناطق، یکی از فعالان و مبارزان پیش از انقلاب بود...

اگر خاطرات مبارزین پیش از انقلاب را بخوانیم، حتما برمی‌خوریم به چنین جملاتی؛ آن زمان‌ها حجاب، نماد مبارزه با سرمایه داری، مبارزه با استکبار و امپریالیسم بوده... و حتی اونهایی که به اسلام و دستورات آن اعتقاد نداشتند، حجاب را فقط برای اینکه نشان بدهند اهل مبارزه اند به سر میکردند...

 

بعد از پیروزی انقلاب هم وقتی حضرت امام صحبت از حجاب میکنند و از دستور خدا حرف می‌زنند، مردم باز پای کار می آیند ، جلسات مباحثه مختلف، در تلویزیون، در دانشگاه و حتی در خیابان، روی کاپوت ماشین‌ها! همه نظراتشان را بیان می‌کردند. .. یک روز بی حجاب ها در مخالفت با حجاب راهپیمایی می‌کردند و روز دیگر باحجاب ها... و در نهایت در این تضارب آرا، حجاب، تصمیم اکثریت مردم میشود...

 

از آن زمان چهل و چند سال میگذرد... 

 

در این سال‌ها، چه گذشته بر این واجب الهی؟!

 

در دهه 70 و آن سالهایی که رهبر انقلاب، از تهاجم فرهنگی صحبت می‌کردند، عده ای فکر می‌کردند که منظور، چند لاخ موی بیرون آمده از زیر روسری خانمها و پیراهن آستین کوتاه آقایان است. در حالی که اقا می‌گفتند، مشکل در آن برند اروپایی و تقلید از غرب است و همزمان بر حاکم کردن ارزش‌ها و فرهنگ سرمایه داری در اقتصاد و دیگر بخش های کشور نقد داشتند و اعتراض می‌کردند، آیا حزب اللهی های آن سالها این حرفها را می‌شنیدند؟! یا فقط آن جمله اقا مدام توی ذهنشان تکرار میشد که "هیچ کس برای من هاشمی نمی‌شود!"؟

 

ما که آن سالها نبودیم و زمانی با این مفاهیم آشنا شدیم که دانشجو شده بودیم... اما با اندکی تامل میشد فهمید که هر چقدر جمهوری اسلامی، در بعد بین الملل استکبارستیز، ضد سرمایه داری و ضد ارزش‌های غربی ست و به همین دلیل آرمان و ملجأ مستضعفان و آزادی خواهان جهان است، در بعد داخلی، روز به روز بر پیروی اش از ارزش‌های غربی افزوده می‌شود!! آن هم به خاطر تکیه زدن عده ای تکنوکرات بر مصادر امور! انها که از دیدن مترو در ژاپن به وجد می آمدند، آنها که فکر می‌کردند هر چقدر مال ها و پاساژها در شهرها زیادتر شود یعنی پیشرفته تر شده ایم، آنها که فکر می‌کردند برج ها و آسمان خراش ها یعنی توسعه یافتگی و...

 

هر بخشی از صحبت های حضرت امام را که می‌خوانیم، یک عبارت مدام تکرار می‌شود؛ اجرای اسلام و خدمت به محرومان!

 

امام از آقایانی که رئیس و وکیل می‌شدند انتظار داشتند که معادله را به نفع محرومان و مستضعفان تغییر دهند، اما هر چه گذشت آقایان همه چیز را فقط با معیارهای غرب تفسیر کردند، و حتی وقتی رهبر انقلاب از اجرای اصل 44 قانون اساسی، که مهمترین اصل در مردمی سازی اقتصاد و تغییر به نفع مردم و محرومین و پابرهنه هاست، سخن گفتند باز آقایان آن را هم خصوصی سازی اقتصاد و دادن انفال و سرمایه مردم به دست عده ای سرمایه دار تفسیر کردند!

 

این حضرات حتی از صدا و سیما که آن هم در نگاه امام، ابزاری برای اجرای عدالت و تریبونی برای مردم بود، نگذشتند و آن را هم به تریبون سرمایه داران تبدیل کردند! مصرف، مصرف و مصرف، ایجاد نیازهای کاذب و تمایل به خرید بیشتر برای پر کردن جیب سرمایه دارها! 

و در فیلم ها و برنامه ها هم باید ساعتها بنشینی آنچه بر فرزند یک کارخانه دار می‌گذرد را تماشا کنی و انگار تنها شغلی که در این مملکت هست، کارخانه داری ست و باقی مردم و شغل‌ها اصلا وجود خارجی ندارند... 

 

آنقدر این حضرات در اجرای این سیاست‌ها، آن هم با ژستی کاملا انقلابی، خوب عمل کرده اند که فکر نمی‌کنم کسی از ما باشد که احساس نکند تا خرخره زیر بار این فرهنگ سرمایه داری است و از این فشار دارد له می‌شود! 

 

چند وقت پیش برای سفر کوتاهی رفته بودم تهران، معماری شهری، ترافیک، مترو، همه و همه مثل یک پتک همین چیزها را توی سرم میکوفت! 

و من متعجب نمی‌شدم از اینکه ببینم خانمهایی هستند که حجاب ندارند، ماشینهایی هستند که آهنگ های راک پلی می‌کنند و عابرانی هستند که با بی تفاوتی به یک مسافر گم شده در شهر نگاه می‌کنند... 

 

همه اینها را گفتم که بگویم آنچه در مورد حجاب در حال حاضر شاهدش هستیم نتیجه طبیعی وضعیت اقتصادی و فرهنگی جامعه ست... نیمخواهم سیاه نمایی کنم، هنوز هم هستند آنهایی که توانسته اند از زیر بار این فشارها هم سرشان را بیرون بیاورند و باز به ارزش‌های اسلامی پایبند باشند اما... 

 

چه کنیم برای حجاب؟! 

 

اگر بخواهیم بگوییم حکومت باید برای بازگرداندن حجاب به جامعه چه کند، شاید جواب این باشد که برای ریشه کن کردن سرمایه داری از اقتصاد و فرهنگ تلاش کند، مثلا صفر کردن سودهای بانکی و دادن وام به مستضعفین! اعدام کردن اختلاسگر ها، در آوردن زمین‌ها و انفال مردم از چنگ یک اقلیت و واگذاری اش به مردم عادی، افزایش حقوق کارگرها و گرفتن مالیات های سنگین از همان اقلیت! 

و حتی شکستن بت های مال ها وبرج ها و آسمان خراش ها و... 

و سر جای خود نشاندن قاچاق کنندگان پوشاک و طراحان لباس و آنهایی که از سبک پوشش مردم هم فقط جیب خودشان را پر می‌کنند... 

و هر کاری که نشان بدهد حکومت واقعا دارد با سرمایه سالاری و امپریالیسم مبارزه می‌کند!! 

 

آن وقت شاید گشت ارشاد هم که به میدان بیاید همه با روی خوش ازش استقبال کنند... ( به گمانم آن روز، اصلا نیازی به گشت ارشاد هم نباشد!)  

 

پ، ن: ما همیشه در بحثهای خانوادگی مان، به این فکر می‌کنیم، که چرا مردم جهان به یک طرف می‌روند و مردم جامعه ما به طرفی دیگر؟! 

در حالی که جوانهای آمریکایی و اروپایی حجاب سر می‌کنند تا خود را آزادی خواه و همراه با مردم فلسطین نشان بدهند، جوانهای ما حجاب از سر برمی‌دارند تا نشان بدهند روشنفکرند و متحجر نیستند!!! 

 

علت را باید کجا جستجو کرد؟! در عملکرد مسئولین، در هجمه رسانه ای غرب، در پوشانده شدن فطرت یا...؟! 

 

پ. ن 2: حتما در آنچه بر سر حجاب در جامعه ما آمده هجمه های رسانه ای غرب برای از میدان مبارزه به در کردن جوانان و زنان ایرانی و مشغول شدنشان به دغدغه های کوچک، هم موثر بوده است... اما اگر خود ما زمینه اش را فراهم نمی‌کردیم شاید آن هجمه ها هم به سرانجامی نمی‌رسید! 

 

  • ۱ نظر
  • ۰۵ ارديبهشت ۰۳ ، ۰۸:۰۹
  • سین میم
۰۹
مهر
۰۱

آهنگ را پلی میکنم؛ برای رقصیدن، برای ترسیدن به وقت بوسیدن... برای زن، زندگی، آزادی....

مدتی طول می‌کشد تا ذهنم تحلیل کند و بفهمد اصلا منظور خواننده چیست؟ تا صبح ذهنم خودکار با این آهنگ درگیر بوده، وقتی بیدار میشوم خشمی درونم در حال جوشش است...

ارتجاع، یعنی برای جامعه ات چیزی را بخواهی که خودش سالیان طولانی آن را داشته در اعلاترین درجه اش و خودش، خودش را از دست آن نجات داده است...

اوج تعریف آزادی برای زن، که این روزها به بهانه فوت یک خانوم، در رسانه های آن ور آبی و شبکه های اجتماعی تعریف می‌شود فقط همین دو مصرع اول شعر این خواننده است! همین...

صحبت‌های خانم مورخ، توی ذهنم تکرار می‌شود: من معتقد نیستم که زن در دوران پهلوی، پیشرفت داشت بلکه معتقدم زن در انقلاب اسلامی پیشرفت کرد، چون ما نیمی از جامعه را داشتیم که هیچ جا حضور نداشتند و بعد از انقلاب توانستند از خانه بیرون بیایند، به مدرسه و دانشگاه بروند و الان در همه جا حضور دارند، درست است که الان هم چیزهایی هست که باید به آن برسند اما این، به این معنا نیست که قبل از انقلاب شرایط بهتری داشتند....

دلم برای جمهوری اسلامی می‌سوزد... مظلوم است حقیقتا...

به این فکر میکنم چرا با آنکه چند روز از این ماجراها می‌گذرد هنوز حضرت آقا هیچ نگفته اند؟ به خودم جواب میدهم، چه بگویند؟ سالها پیش مگر نگفته بودند که ما در موضوع زن دفاع نداریم، حمله داریم به غرب؟ و چه کسی این حرف را شنید و تبیین کرد که حالا باید با این وضع مواجه باشیم...

می‌گویم : حجاب برای من در عین حالی که دستور خداست و حکم الهی ست و قانون کشورم است، امنیت است... من خودم در طول 25 سال زندگی ام به مرور و به تدریج و با تجربه خودم حجاب را برای محافظت از خودم انتخاب کردم در برابر چشمانی که در قلوب صاحبانشان مرض وجود دارد... میگوید: اما آنها می‌گویند این توهم شماست و در قلب هیچ کس مرض وجود ندارد! میگویم: خدا که خود خالق این انسان دوپاست می‌گوید وجود دارد...

می‌گویم: یعنی اوج چیزی که از آزادی برای زن جامعه شان می‌خواهند این است که بتوانند در خیابان، معشوقه شان را ببوسند؟ همینقد رمانتیک و گوگولی؟ آیا این آزادی در همین حد متوقف خواهد ماند؟ یا به جایی ختم می‌شود که هیچ زنی در خیابان این امنیت را نداشته باشد که آزادانه راه برود چون عده ای فراتر از این حد رفته و دوست خواهند داشت در خیابان به آن زنها تجاوز هم بکنند؟

مگر زن پیش از انقلاب همه اینها را نداشت؟ چرا خودش را رهاند از آن وضعیت؟ چیزی به غیر از آزادی بود؟ اینکه بتواند آزادانه و به تنهایی در خیابان راه برود بی آنکه ترس داشته باشد که کسی به او و حریمش تجاوز خواهد کرد؟ اینکه بتواند آزادانه در هر محیطی حضور پیدا کند بدون آنکه نگران باشد مردان از او و بدنش سوء استفاده خواهند کرد و یا به جای توجه به شخصیتش و تفکرش به بدنش توجه می‌کنند؟

می‌گویم : در جامعه فعلی که رابطه مشروع زن و مرد وجود دارد، آیا آزاد بودن رابطه نامشروع، برای زن آزادی می آورد؟ یا آزادی اش و به تبع امنیتش را از او میگیرد؟

 

 

 

 

آشفتگی ها، تحلیل ها و پراکندگی های ذهن من در روزهایی که همه چیز قر و قاطی شده و جای شهید و جلاد تغییر کرده... 

 

پ. ن: ما بیش از هر چیز دیگر، چوب عدم گفتگو و بلد نبودن فرهنگ گفتگو را میخوریم... و این ربطی به حکومت ندارد... مدتهاست که ما، یعنی اکثر گروه های فکری و اعتقادی جامعه، با هر اعتقادی، گوش هایمان را بسته ایم و دهانمان را باز کرده ایم... و هیچ وقت آزادانه و بدون تعصب یک دیگر را نشنیده ایم... بیایید با هم حرف بزنیم!

پ. ن2: برداشت من این است که در جامعه فعلی و متاثر از فضای مجازی، ما دچار نوعی قطع ارتباط با واقعیت و توهم شده ایم، همه چیز را آنطور که هست نمی‌بینیم بلکه آنطوری که دیگران می‌خواهند می‌بینیم...

من هم به عنوان یک زن در این جامعه، معتقدم رنج هایی برای جنس زن وجود دارد؛ اما الزاما این موضوع ربطی به حکومت ندارد بلکه رنجی است که زن در طول تاریخ متحمل شده است... و البته حکومت می‌تواند با قوانین و شرایطی که فراهم می آورد قدری از این رنج ها بکاهد... و همه اینها درون همین نظام قابل اصلاح و حل است... 

  • سین میم
۰۲
اسفند
۹۹

سلام

کم کم انتخابات داره نزدیک میشه و طبق معمول همه کسایی که تا حالا هیچ خبری ازشون نبود، کم کم داره سر و کله شون پیدا میشه

یه روشی هست که اکثریت افرادی که در عرصه سیاست تریبونی دارند و قادر به جریان سازی هستند ازش استفاده میکنن؛ روش «میگن...» 

فرقی هم نداره که این حضرات از چه جناح و تفکری باشن، در این یک مورد حداقل، با هم اشتراک دارن. که مبنای فکری این روش هم این هست که : مردم نمیفهمن، نمیتونن تشخیص بدن، فقط ماییم که درست تشخیص میدیم و مصالحو متوجه میشیم. پس بهتره مردم رو وابسته به خودمون بار بیاریم. طوری که تو تمام وقایع چشمشون به دهان ما باشه و هر چی ما گفتیم بگن چشم! 

حالا اون چیزی که ما میگیم چیه؟ همین میگن میگن ها... 

«فلانی رشته ش علوم سیاسیه، ظریف استادشون بوده، میگه این ادم خیلی تو کار دیپلماسی وارده ...» 

زمان مذاکرات این جمله و مشابهشو از چند نفر شنیدین؟ 

حالا هم این میگن ها در مورد یه بنده خدایی هست که اصلا معلوم نیست کاندید بشه یا نه. 

مساله، اصل این روش مبتذل و کثیفه! 

اصل این خودبرترپنداری و احمق فرض کردن مردم... و یا تحمیق مردم... اصل اینکه اقایان عادت کردن اسون ترین روش رو در مسائل سیاسی کشور استفاده کنن. 

تهدید به اینکه اگه به ما رای ندین فلانی ها میان ها!!! 

یا اینکه میگن فلانی خیلی ادم کادرستیه ها...!!

 

هر کی کوچکترین اشنایی با سیره امامین انقلاب داشته باشه میدونه که چقدر روی تفکر، تحقیق و بصیرت تاکید داشته و دارند... 

اون وقت حضراتی که بعضا خودشون رو داعیه دار انقلاب و سینه چاک ولایت میدونن هم باز از همین روش تهدید و تطمیع و وابسته سازی استفاده میکنن...

در حالی که انتخابات، یه عرصه مهمه برای افزایش قدرت تحلیل و بررسی و افزایش بصیرت مردم... 

اما مشکل اینه که به قول اقا وحید جلیلی، اینا فکر میکنن امام از سر تعارف و رودرواسی گفتن مردم سالاری دینی، و جمهوریت چیزی جز تعارف نیست!(نقل به مضمون کردم ... دوست داشتین اخرین صحبتهاشونو بخونید) 

استادمون میگفتن امام به فلسفه صدرایی معتقد بودن، فلسفه ای که به سیر من الخلق الی الحق معتقده... امام حقیقتا به مردم اعتماد داشتن. مردمی که فطرت الهی دارن، اگر بهشون کمک بشه برای از بین بردن زنگارها، میتونن در بزنگاه ها درست تشخیص بدن، کما اینکه تو مبارزات قبل و بعد انقلاب همینو دیدیم...

 

 

خلاصه که دوستان اگر شما هم به چنین مواردی برخوردید، نذارید و  نذاریم قدرت تفکر و تحلیل و اینکه خود ما اونی باشیم که تشخیص میدیم و انتخاب میکنیم رو به بهانه های واهی ازمون بگیرن و با زر و زور و تزویرشون، تحمیقمون کنن...

 

+ واقعا ادم چطوری میتونه بره با اونی ک پدرشو کشته صحبت کنه و بگه: ببین، درسته بابامونو کشتی ولی چون ما کارمون گیر توئه، فعلا چشم پوشی میکنیم؟! 

++ اصل اینکه طرف امریکایی و اروپایی میگه ما باید مانع خرابکاری های ایران در منطقه بشیم و به این بهانه میخواد بیاد پای میز مذاکره، واقعا خیلی مسخره و خودزنی نیست که ما هم قبول کنیم و بریم؟ 

خود این یعنی همینکه اره راست میگین ما واقعا امنیت منطقه و جهانو تهدید میکنیم، اگه قول بدین تحریما رو بردارین ما هم تسلیم میشیم و دیگه قول میدیم بچه های خرابکار و بدی نباشیم...

+++ واقعا این سیاست با همه چی زندگی ما عجین شده... منم که فعلا جز ابراز موضع در همین وبلاگ کار دیگه ازم برنمیاد :)

 

* خیلی حرف دارم که بزنم، خیلی کتاب هست که خوندم و معرفی نکردم، خیلی خاطره هست که در موردشون صحبت نکردم، اما نمیدونم کی فرصت میکنم بالاخره...این حرفا هم اونقد که تو ذهنم تکرار میشد دیگه مجبور شدم بیام بنویسم...

 

** در مورد نقش مردم در حکومت اسلامی، یه سری کتاب و سخنرانی رو استادمون معرفی کرده بودن، برای شما هم میذارم... انشاالله که مورد استفاده واقع بشه:

ولایت فقیه امام خمینی
شش گفتار در ولایت، حضرت اقا
شذرات المعارف
ولایت فقاهت عدالت ایت الله جوادی املی
پیام قطعنامه امام ***
بیانات اقا ۲۰/۷/۹۰

  • سین میم
۱۷
خرداد
۹۹

استاد عزیزمان در اغلب کلاسهایشان، مثال معروفی داشتند که همیشه مطرحش میکردند، اصل مثال برای تبیین نوع حرکت حضرت امام در جریان انقلاب اسلامی بود(به زبان خودم بیان میکنم وگرنه خود استاد فقط با یک طرح روی تخته کلاس این مثال را به واضحترین و ساده ترین شکل ممکن بیان میکردند) : 

حضرت امام در شرایطی نهضت را آغاز کردند که هیچ امیدی هیچ امیدی وجود نداشت برای تغییر و نجات. هیچ کس حتی به ذهنش خطور نمیکرد که بشود خدشه‌ای به نظام ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی وارد کرد. به عبارتی کل فضا با یک تاریکی و سیاهی مطلق پر شده بود. امام در چنین شرایطی چه کردند؟! نور کوچکی ایجاد کردند که فقط تفاوت تاریکی و روشنایی مشخص شود. اما این یک نقطه روشن، کم کم تبدیل شد به نقاط نورانی متعدد که میتوانستند به هم پیوند بخورند و هسته‌های مقاومت را شکل دهند. هسته‌های مقاومت در برابر تاریکی، اول فقط آن را با چالش مواجه می‌کردند اما به مرور، دیگر اثری از آن تاریکی باقی نمی‌ماند!! 

 

استاد این مدل را، مدل و فرمول تغییر در تمام موارد مشابه می‌دانستند. همه مواردی که اصلاح و تغییر، امری محال به نظر می‌رسد؛ نظیر تغییر در آموزش و پرورش، دانشگاه، صدا و سیما و... . در همه اینها، راه اصلاح ، ایجاد هسته های مقاومت است. 

این توضیحات را دادم که بگویم: دوستان، اگر صدا و سیما را نقد میکنیم، خوب است اما مبادا از دیدن این هسته‌های مقاومتی ک خدا را شکر شکل گرفته در صدا و سیما، غافل بشویم. ببینیمشان، تشویقشان کنیم و در جاهایی که باید، مطرحشان کنیم تا مسئولینی که گوششان را فقط با حرفهای عده‌ای خاص پر میکنند، ببینند و بشنوند و تغییر رویه بدهند. مثلا همین تغییرات واضح و ملموسی که در شبکه پویا ایجاد شده. یا بعضی برنامه‌ها در شبکه سه ( مثلا اخیرا برنامه‌ای را دیدم با عنوان: «جلسه غیرعلنی» که با نماینده‌های مجلس مصاحبه می‌کند تا برنامه‌ها و مواضعشان را شفاف بیان کنند. مواضع که بیان شود امکان مطالبه گری هم فراهم میشود.) و همینطور فیلم‌ها و سریالهای خوبی که ساخته میشود؛ مثلا چند وقت قبل، سریالی با نام سرگذشت از شبکه یک پخش میشد که اگرچه مسائل و مشکلات را به واسطه یک مشاور شاغل در دادگاه، بیان میکرد اما نکات خوبی برای خانواده‌ها داشت و راه حل محور هم بود. ضمن اینکه اول و‌ اخر برنامه یکی از بهترین اساتید روانشناسی داستان را مورد نقد و بررسی قرار میدادند. 

مثال ملموس دیگر، همین سریال بچه مهندس است؛) شاید شما هم نقدهایی که جناب وحید جلیلی در مورد کلیت سینمای ایران بیان کرده‌اند شنیده باشید. یکی از مهمترین نکاتشان همین بود که سینما، اگر سینمای ایران است، باید نسبت درستی در توزیع موضوع فیلمها داشته باشد. یعنی درصد زیادی از مردم که اهل مسجد و نماز جمعه و راهپیمایی ۲۲ بهمن هستند، دانشمندان ایرانی، مردم ساده و بی‌الایش پایین شهر و روستا و شهرستانها، جوانهایی که عمرشان را صرف خدمت به مردمشان میکنند مثل جهادی‌ها و...را هم ببیند و به تصویر بکشد. نه اینکه صرفا سینمای تهران شمالی باشد و دغدغه‌ها و زندگی مردم این مناطق را مطرح کند و باقی‌اش را هم با عنوان فیلم اجتماعی، به اعتیاد و طلاق و خیانت بپردازد و بعد بگوید اینها واقعیتهای جامعه است. 

در حالی که همین نخبگان مملکت ما ( که بیشترشان سوپر حزب‌اللهی هم هستند) که با خون دل و تلاش بسیار، به موفقیتهای چشمگیر دست پیدا کرده‌اند هم بخش مهمی از واقعیت جامعه اند. 

شاید بتوان گفت سریال بچه مهندس اولین سریالی است که این نخبه‌ها و‌ موفقیتهایشان را برایمان به تصویر کشید، امید را زنده کرد و برای تقویت هویت و عزت نفس ملی اثرگذار بود. بخشی از مصاحبه کارگردان فیلم با خبرگزاری تسنیم را میدیدم که میگفتند: «پسربچه‌ای از یک روستا با کاغذ، کواد کوپتر درست کرده و گفته روزی من هم کواد کوپتر خواهم ساخت، مثل جواد جوادی» واقعا اگر تاثیر داستان فقط در همین یک مورد خلاصه میشد، باز هم برای عوامل فیلم، کافی بود. که خسته و متوقف نشوند و این راه را ادامه بدهند...

خانم حاجی وثوق، یادداشتی نوشته بودند برای این فیلم...

پیشنهاد میکنم بخوانید در ادامه مطلب

  • سین میم
۰۳
اسفند
۹۸

سلام

اخرین پست این وبلاگ مربوط به چند روز قبل از شهادت حاج قاسم است. در این چهل پنجاه روز خیلی اتفاقات افتاد...خیلی دلم میخواست بیایم اینجا حرفی بزنم اما دریغ و افسوس که انچه در دل و ذهنم میگذشت اصلا در قالب کلمات قابل بیان نبود...

پنجاه روز از شهادت سردار دلها میگذرد ولی همچنان این داغ، تازه است و خیلی خیلی فقدان حاج قاسم به چشم میآید... خصوصا در این یکی دو هفته انتخابات. که بعضی ها به خاطر رسیدن به مجلس ...

 

در باب این لیستی رای دادن ها و لیست «هوالمطلوب» خیلی حرف هست و شاید شما هم شنیده باشید...شاید قبل انتخابات اگر می امدم اینجا خیلی مفصل تر در موردش حرف میزدم اما حالا نه

 

در تهران و مشهد و اکثر حوزه های انتخابیه همان لیستی رای اورد که آقایان مدام تاکید میکردند. اما آن چیزی که باعث حسرت میشود این است که کاندیداهای مستقل و انقلابی و عدالتخواه با وجود همه هجمه هایی که علیه شان وجود داشت، با اینکه برای تبلیغات هزینه های میلیونی و میلیاردی نکردند و... با فاصله نزدیک بعد از لیست ائتلاف و با فاصله زیاد قبل از نامزدهای اصلاح طلب قرار گرفتند؛ و این یعنی اگر حضراتی که تریبون دارند و مردم آنها را داعیه داران انقلاب می دانند به جای راضی شدن به حداقلها و به قول خودشان صالح ها به خاطر ترس از جناح مقابل برای معرفی اصلح ها تلاش میکردند، الان این جوانان انقلابی بودند که راهی مجلس شده بودند.

واقعا نمیدانم این اقایان در قیامت چه جوابی دارند در پیشگاه الهی بدهند؟ مگر تصمیم گیری برای چهار سال یک کشور شوخی است؟ مگر این حضرات نمی دیدند و نمیدانستند که کارد به استخوان این ملت رسیده و خسته است از این بازی های سیاسی؟ پس چرا باز به جای کارآمدی و تخصص و شجاعت و جسارت و انقلابی بودن، قبیله گرایی سیاسی بود که سرلوحه کاری شان قرار گرفت؟

 

از این دردنوشتها که بگذریم

تنها چیزی که با مشخص شدن نتایج انتخابات مدام در ذهنم تکرار میشود این است که تکلیف رای آن افرادی که با هزار امید و آرزو به جوانان عدالتخواه رای دادند چه میشود؟ آنهایی که خیلی هایشان اصلا نمی خواستند در انتخابات شرکت کنند و فقط به خاطر حضور یک جریان سوم در انتخابات حاضر به رای دادن شدند؟

اشتباه نشود!

منظور اعتراض خیابانی و...نیست؛ منظور این است که ای کاش انقدر مسئولین و چهره های سیاسی به فکر حل مسائل - فارغ از جناح و قبیله سیاسی شان - می بودند که حاضر میشدند لااقل طرح ها و حرفها و برنامه های نامزدهای دیگر را بشنوند و پیگیری کنند. اگر اینطور میشد مردمی که به کاندیداهای مستقل و متخصص رای داده اند هم دچار ناامیدی و احساس جدایی از مسئولین نمی شدند.

 

اما دریغ و افسوس...که اگر این ایده واقعا عملی می بود و حزب و جناح و...برای اقایان مطرح نبود، همین کاندیداهای متخصصص و مستقل مورد حمایت قرار میگرفتند نه فلانی هایی که خیلی هایشان کارنامه شان مشخص بوده و هست...

 

+چند روز قبل که داشت مغزم از شدت هجمه ها و تهمتها نسبت به کاندیداهای عدالتخواه سوت میکشید به یکی از انها پیام داده بودم که واقعا شما چه چاره ای اندیشیده اید برای مقابله با این حجم تخریب و تهمت و...؟

جوابی دادند از سر درد و تعهد:

«زور ما به این شبکه سازی گسترده و پیچیده اقایان نمی رسد

اگر راه ما حق است خدا از ما دفاع خواهد کرد!»

 

بله...در بلندمدت خیلی چیزها اثر خود را نشان میدهد اما اولینش همین بود که چند جوان یه لا قبا بی هیچ حمایتی از طرف صاحبان زر و زور در رده 31 - 35 تهران و در مشهد هم جزء 10 نفر اول قرار گرفتند...

 

+ با بعضی که صحبت میکردم می گفتند خب این جوانان متخصص و انقلابی هم می رفتند در لیست همان هوالمطلوب ها که رای بیاورند بعدش کار خودشان را میکردند. یادم امد از یک صحبت از حضرت اقا در مورد حضرت امیر، که در شورای شش نفره وقتی به حضرت گفتند به کتاب خدا، سنت پیامبر و سیره شیخین عمل کن تا شما را انتخاب کنیم، حضرت «می توانست با کوچکترین اغماضی از آنچه که صحیح و حق می دانست، می توانست حکومت را به دست بگیرد...امیرالمومنین به این فکر یک لحظه هم نیفتاد و حکومت را از دست داد. اینجا هم ایثار کرد. اینجا هم خود و منیت را مطلقا مطرح نکرد و زیر پا له کرد. (68/2/8)» 

عقب نشینی از خطوط قرمز و معیارها به بهانه رسیدن به نتیجه، عقب نشینی از حق است و طبیعتا اگر این افراد چنین کاری می کردند دیگر نمی توانستند داعیه دار حق و عدالت باشند.

 

+ حالا اگر چه عدالتخواهان به مجلس راه پیدا نکرده اند اما با بدنه اجتماعی و سیاسی که در این مدت کم پیدا کردند و همین معرفی ای که در موردشان بین مردم و شخصیتهای اثزگذار انجام گرفت، می توانند باقدرت تر از قبل در صف اول مطالبات مردم و پیگیری مسائل و مشکلات باشند. 

 

+ دوستان ای کاش هر جا که هستیم با خودمان عهد ببندیم در این چهار سال پیش رو نماینده های شهرمان را به حال خود رها نکنیم، پیگیر عملکردشان باشیم و آنها را وادار به پاسخگویی کنیم...

 

+ فرصت کردید این یادداشت حجت الاسلام نامخواه را هم بخوانید.

http://tabagheh3.ir/1398/12/03/%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%86-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA

  • سین میم
۱۶
آذر
۹۸

آخه چطور ممکنه؟! : /

«حرکت جوهره ی اصلی انسان است و گناه زنجیر,  من سکون را دوست ندارم.  عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است, سکونم مرا بیچاره کرده. در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده,  انسان کر میشود,  کور میشود, نفهم میشود, گنگ میشود و باز هم زندگی میکند .بعد از مدتی مست میشود و عادت میکند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم. درد را, انسان بی هوش نمیکشد,  انسان خواب نمیفهمد,  درد را, انسان با هوش و بیدار میفهمد.  راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال شده ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم.  قلب چند نفرمان به درد آمد ؟ چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟

خدایا تو هوشیارمان کن,  تو مرا بیدار کن, صدای العطش میشنوم صدای حرم می آید گوش عالم کر است. خیام میسوزد اما دلمان آتش نمیگیرد.  مرضی بالاتر از این چرا درمانی برایش جستجو نمیکنیم, روحمان از بین رفته سرگرم بازیچه دنیاییم.

الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم, مرده ام تو مرا دوباره حیات ببخش, خوابم تو بیدارم کن.  خدایا! به حرمت پای خسته ی رقیه (س) به حرمت نگاه خسته ی زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت ولی عصر(عج) به ما حرکت بده.»

بخشی از وصیتنامه شهید عباس دانشگر

پ.ن:

خدا نکنه چند روز دیگه خبر شهادت شیخ زکزاکی و همسرش رو بشنویم، اگه اینطور بشه مسئولین جمهوری اسلامی تو ریخته شدن خونش شریک نیستن؟! 

ما چی؟! 

نقش ما چیه؟! 

 

 

  • سین میم
۱۳
خرداد
۹۸


 

🍃 میگن همیشه تو اوج ناامیدی‌هاست که گره‌ها باز می‌شه! اما یه شرط داره...ناامید بشی از همه #به_غیر_خدا! و مطمئن باشی که تو همین شرایط سخت، که دیگه از دست هیچ کس کاری بر نمیاد، #خدا_هواتو_داره!

مهم اینه که تا لحظه اخر، پای عهدت بمونی... #پای_تکلیفت! 

 

🔹همونطور که تو زندگی شخصی‌مون، این موضوع صدق میکنه، تو زندگی اجتماعی هم همینطوره!

تو اوج سختی‌ها و تنهایی‌ها که یک ملت فقط خودش هست و #عقایدی که پاش واستاده و طرف مقابلش یه جبهه‌ای که فشار میارن تا این ملت اصولشو زیر پا بذاره، اگه این ملت ترسید و فکر کرد ضعیفه و باید تسلیم بشه، انگار میفته رو یه #دور_باطل، که مدام هی عقب‌نشینی می‌کنه اما باز مشکلاتش هم بیشتر میشه! 

 

🔹تجربه این پنج شش سال ما دقیقا همینو بهمون ثابت کرد...گفتیم امریکا کدخداست...جهان بینی مونو عوض کردیم! وعده های الهی رو فراموش کردیم و بر خلاف انتظارمون روز به روز همه چی بدتر شد! یه روزی دلار ۴ هزار تومنی برامون فاجعه بود...اما به دلار ۱۵، ۲۰ هزار تومنی رسیدیم....

اما اگه به جای ترسیدن، فقط وظیفه‌مونو انجام می‌دادیم؛ اشکالاتمون، نواقصمونو برطرف می‌کردیم، پشت هم وامیستادیم و با گرون‌فروشی و احتکار و...وضعو بدتر نمی‌کردیم، وعده‌های خدا هم برامون محقق میشد و از تنگناها عبور می‌کردیم! 

 

🔹قوانینی که تو جهان هست، ظهور اراده خداست و #خدا_می‌تونه_اراده‌شو_تغییر_بده!! همون‌طوری که دریا رو برای موسی شکافت، همونطوری که درهای بسته رو برای یوسف باز کرد، آتش رو بر ابراهیم سرد کرد...می‌تونه ما رو هم تو این #رویارویی_نابرابر بر طرف مقابلمون پیروز کنه!

 

🔹این روزها که دوباره یه عده‌ای حرف از مذاکره و تسلیم شدن دوباره میزنن، خوبه یه بار برگردیم و این تجربه مونو مرور کنیم! نذاریم طوری محاسباتمونو تغییر بدن که یه اشتباهو #دو_بار تکرار کنیم!

 

  • سین میم
۱۸
ارديبهشت
۹۸

بیشتر از ده سال بود که ساعات افطار، تلویزیون یک برنامه ثابت داشت: «ماه عسل» و امسال اولین سالی است که آن برنامه تعطیل شده و تهیه کنندگان ماه عسل از مدتی قبل برنامه «عصر جدید» را روی آنتن می برند.

زمانی که تازه برنامه «عصر جدید» از تلویزیون پخش می شد متنی نوشتم که صرفا در مورد عصر جدید نبود، نقدهای مختلفی ب صدا و سیما بود که پخش عصر جدید، داغ آن زخم های قبلی را تازه کرد!

می خواستم اینجا به اشتراک بگذارم اما نگذاشتم...

نمی دانستم چقدر تحلیلم درست است! و چقدر ممکن است اشتباه کرده باشم!

متن را که دوباره خواندم به این نتیجه رسیدم که متن، از همان زوایایی که به ماجرا نگاه کرده، درست دیده...

مشخص است که هر برنامه ای محاسنی هم دارد، مثل اینکه می تواند کمکی باشد در راستای اجرای عدالت! 

که البته این بی عدالتی ها هم نتیجه دوری و کم کاری در راستای اجرای عدالت واقعی است! و شاید این قبیل برنامه ها در واقع یک راه درمان نباشند...صرفا یک مسکّن باشند...که یادمان برود و به فکر نیفتیم باید چاره واقعی این مشکلات، این بی عدالتی فرهنگی و دیده نشدن استعدادهای مناطق مرزی و....را پیدا کنیم! و الکی دلمان خوش بشود که نخیر...راه برای این طور افراد هم باز می شود با این قبیل برنامه ها!

به منشأ ایده هم که نگاه می کنیم متوجه می شویم، برنامه هایی مثل برنده باش و عصر جدید از دل جامعه سرمایه داری بیرون آمده! جایی که بی عدالتی و اختلاف طبقاتی بی داد می کند! و این برنامه ها مهم ترین فایده شان این است که توده ها را ارام نگه می دارد...


راستی برنامه قبلی احسان علیخانی، ماه عسل هم اگر چه یکی از موفق ترین تجربه های صدا و سیماست هم در مفید بودن هم در جذب مخاطب و هم در نواوری و ایده پردازی و عمل به رسالت اصلی صدا و سیما یعنی تریبون مردم بودن و اجرای مردم سالاری، اما یک از مهم ترین نقدهایی که به ان برنامه وارد بود و در این برنامه هم می تواند وارد باشد، همین دیدن یک کفه ترازو و یک طرف ماجراست:

 نگاه صدقه ای و خیریه ای به اتفاقات جامعه

روایت کردن بی عدالتی ها، ظلم ها و افرادی که بیکار ننشسته اند بلکه وارد میدان شده اند و سعی می کنند این مشکلات را رفع کنند اما از آن طرف ماجرا و اینکه عامل اصلی این بی عدالتی ها چیست و مقصر چه کسانی هستند و با آنها باید چه کرد...حرفی به میان نمی آمد!


در ادامه مطلب، متنی که ذکر شد را اوردم

پیشاپیش از طولانی بودن و شاید منسجم نبودن متن عذرمیخواهم!

  • ۲ نظر
  • ۱۸ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۷:۲۸
  • سین میم
۱۲
دی
۹۷

کلا هیچ وقت نمیشه با خیال راحت زندگی کرد

نمیشه هیچ وقت فکر کرد همه چی تموم شده و وقت استراحته!

نمیشه فکر کرد ما ب ی جایی رسیدیم تو فلان مسیر، حالا بریم ب کارامون تو فلان مسیرای دیگه برسیم

باید با چشم باز حرکت کرد!!!

« مَن نامَ لمَ ینم عنه...»

مبارزه هیچ وقت تموم نمیشه

تا لحظه اخر اخر اخر


فقط ادم باید خودشو بسپره ب خدا

چی بگم...!!

اول و اخرش باید مواظب خودش باشه

از خدا بخواد ک مواظبش باشه

ک ی وقت گم نشه

ک ی وقت آدم اشتباهی نشه!!

چون اول و اخرش بصیرت آدما

و ب دست آوردن قدرت تصمیم گیری و شناخت درست تو لحظه های حساس 

چیزی نیس ک ب این آسونی ها ب دست بیاد...


پی نوشت یک: این روند تو جریان مبارزه همیشگی ادم با ی موجود، نیرو یا...چه میدونم؟ همون موجود به شدت بی اعصاب و خطرناک تو وجودمون، صادقه...

لحظه ای ک ادم فکر کنه از این کشاکش مبارزه با این موجود درونی فارغ شده، دقیقا نقطه شکسته...


پی نوشت دوی طولانی ;-) : 

این مساله تو زندگی سیاسی و اجتماعی ما هم صادقه

لحظه ای ک فکر کنیم ی عده پیدا شدن ک مسیول بشن و جامعه رو پیش میبرن و ما هم می تونیم بریم ب زندگی مون برسیم و بقیه مسایل هیچ!!! دقیقا اینجا هم نقطه شکست ماست یا حداقل شروع یک شکست...

ی جمله ای رو میخوندم از قول مهندس بازرگان، ک اوایل انقلاب میگفته:« مردم، انقلاب شد!! ب خانه هایتان بروید!» 

این حرف ینی همین!

البته منظورم اینه ک حرفم دقیقا خلاف حرف ایشونه :| 

اگه فکر کردیم بعد ایجاد یک حکومت اسلامی و ایجاد ساختارهاش همه چی گل و بلبل میشه و ما هم میتونیم بریم ب زندگی مون برسیم، خیلی اشتباهه

چون اگه اینطوری بود پس چرا اصل امر ب معروف و نهی از منکرو خدا جزء فروع دین قرار داده؟؟ 

عایا این ب این معنی نیست که «مردم، هر لحظه خطر انحراف هست!! حواستون به همدیگه باشه!»؟؟

همه اینا رو گفتم ک بگم اقایان نماینده مجلس(با اکثریت ظاهرا اصولگرا و با چهره های فول انقلابی :|| )  در حال تصویب طرح اصلاح قانون انتخابات هستن...البته اصلاح نه به اون معنایی که فکر میکنین، مثلا طرح «استانی کردن انتخابات مجلس» ب جای روند گذشته ک شهرستانی بوده و امکان شناخت کاندیداها و ارتباطشون با مردم بیشتر! 

و ب ی معنای دیگه از طریق این طرح، میخوان مردم رو وادار ب رای دادن ب لیست ها و جناح های خاص و ب قول خودشون تقویت تحزب بکنن!!! و ب معنای دقیق ترش یعنی همون حرف جناب بازرگان: «آهاااای مردم، اصلا به شما چه ک کی میخواد نماینده بشه کی نشه؟ مگه اصلا شما میفهمید این چیزا رو؟؟ شماها از سیاست و حزب و منافع و مصلحت ها چی می فهمید؟؟ هاااان؟؟! امام هم اگه گفت جمهوری اسلامی برا این بود ک دهن غربی ها رو ببنده و گرنه کدوم جمهور؟ کدوم مردم؟!»


ی طرح دیگه شون هم اینه: عدم اعتقاد ب اسلام و عدم التزام ب ولایت فقیه، فقط وقتی برا کاندیداها اثبات میشه ک ب زبون بیارن :-\ 

اونم تو زمونه ای ک خیلی ها ب زندگی منافقانه عادت کردن و کلا با استحاله موافق ترن تا تقابل مستقیم!! 


خلاصه که دوستان عزیز

انقلابی، غیر انقلابی، حزب اللهی و غیر حزب اللهی..غفلت کنیم یهو ب خودمون میایم می بینیم هیچی نمونده از ارزش های ملی و اسلامی مون!! از چیزایی ک ب خاطرش خون دادیم!! 


درسته ک شورای نگهبان هست

اما ما هم باید نشون بدیم ک هستیم...که «سرنوشت هر قومی ب دست خودشه فقط» و «عدالت، که ترجمه عملی توحیده فقط ب دست مردم عملی میشه»! 


پی نوشت سه: مستند خارج از دید ۱ شبا ساعت ۲۰:۱۵ از شبکه افق و مستند خارج از دید ۲ شبا ساعت ۲۲:۱۵ از شبکه سه پخش میشه. دیدنش ب اندازه ساعت ها مطالعه می ارزه. و البته پرده از چیزهایی برمیداره ک اصلا تو کتاب ها بهشون اشاره ای نمیشه! و ی جورایی داره نقشه ی عده ای رو، رو می کنه! از دیدنش پشیمون نمی شید! :)

  • سین میم