خوب است ادم یک نفر را داشته باشد...
خوب است ک ادم کسی را داشته باشد
ک تمام تنهایی هایش را
و ان لحظاتی ک از همه جا بریده
با او باشد
درد دل هایش را گوش کند
و درد دل هایش را به او بگوید
تنها باشد
و با او
برود کنج پاتوق کتاب
غرق شود در کتابها
و ساعتی بعد با صدای او به خودش بیاید:
«کتابت تموم شد؟ بریم؟؟»
کسی باشد ک با او
پله برقی های مترو را بالا و پایین برود
در ایستگاه مترو کنارش بنشیند
ب صورتش خیره شود
و چشم در چشم هایش
حرف هایش را گوش کند
کسی را داشته باشد
ک کوچه پس کوچه های شهر را با او طی کند
ک شاید بتواند
گم شده هایش را پیدا کند!
گم شده های فکری اش...
گذشته اش
اینده اش
خلا های زندگی اش...
با او برود سینما
و تمام راه برگشت
در اتوبوس
دیالوگ های فیلم را با او مرور کند
و تلاش کند برای تحلیل کردن، یاد گرفتن...
همه بدانند که وقتی نیست
یعنی قرار دارد
با کسی که همه می دانند او کیست
همه!
همراه تمام پیاده روی ها
پارک رفتن ها
همراه تمام دغدغه ها...
کسی را داشته باشد که با او
غرق شود در رویاها
در اینده
در ارزوهای دست یافتنی و نیافتنی
و به هم بگویند:« ینی میشه؟»
و بعد با او بزند زیر خنده:
«چرا نشه!!»
هی ناامید شود
و کسی باشد که مدام امید را به او تزریق کند!
و «او» ناامید شود
و این بار خودش به «او» امید بدهد!
این چرخه مداوم...
کسی باشد ک
تمام زندگی اش را با بودن کنار او برنامه ریزی کند
و حتی نتواند یک لحظه تصور کند
که نکند روزی این دوستی
به پایان برسد!
و مدام اضطراب همین را داشته باشد که نکند روزی...
اما واقعیت این است که
انسان تنهاست
تنهای تنهای تنها
و ادم حتی اگر کسی را با تمام این خصوصیات داشته باشد
باز روزهایی هست ک او نیست
و شاید زمانی برسد که کلا نباشد!
به میل خودش یا به‌اجبار زمانه...
و راه هایی هست که باید بدون او طی شود
هر چند اگر با او شروع شده باشد...
و فقط یک نفر هست که ادم باید تمام تنهایی هایش را با او پر کند
همان کسی ک از ابتدای تنهایی ها با ما بوده
و تا انتهای تنهایی هایمان فقط او با ما هست...
پی نوشت:
سخت است
اما میگویند اگر از اول به کسی دل نبندی
کلا ارامش بیشتری داری
چون نمی ترسی از روزی که باید از او دل بکنی!
یک روز صرف بستن دل شد ب این و آن
وآن روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت
- ۹۷/۰۶/۱۷
