قطره

الحمدلله علی کل حال...

قطره

الحمدلله علی کل حال...

قطره

«دریا! مزن به سینه ما
دست رد
که ما
گر قطره‌ایم
از آب وضوئی چکیده‌ایم...»
محمد مهدی سیار

این وبلاگ،
همان «پری برای پرواز» سابق است! :)

آخرین نظرات
نویسندگان

۱۱ مطلب با موضوع «معرفی کتاب» ثبت شده است

۰۲
اسفند
۹۹

«بعضی ها میگویند فلانی با حزب و تحزب مخالف است؛ در صورتی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اولین حزب را ما درست کردیم. اگر تحزب به معنای واقعی کلمه وجود داشته باشد، من طرفدار آن هستم؛ منتها من تحزب را این نمیدانم که عده ای از داعیه داران سیاسی، به دنبال کسب قدرت، دور هم جمع شوند ده نفر، پانزده نفر، بیست نفر و با شعار و ایجاد هیجان و‌جذابیت های دروغین، مردم یا گروه هایی از مردم را به این طرف و آن طرف بکشانند و مرتب دعوا و اختلاف راه بیندازند و برای اینکه بی کار نمانند، یک مساله کوچک را بزرگ کنند، یک چیز کم اهمیت را پراهمیت جلوه دهند و روزها و هفته ها درباره اش بحث و تحلیل کنند؛ بر اساس آن، دوست و دشمن معین کنند؛ فلان کس فلان طرفی است، پس دشمن است؛ فلان کس، فلان طرفی است پس دوست است. بنده اینها را تحزب نمیدانم؛ اینها روش های غلط سیاسی است که در دنیا هم رایج است. دل ما خوش بوده است که در ایران این چیزها رایج نباشد؛ اما متاسفانه بعضی ها به این چیزها دلبستگی دارند.» 

رهبر انقلاب. ۱۳۸۰/۸/۱۲

از کتاب نکته های ناب، ج ۴، ص ۸۰

 

+ معمولا هر سوال و گرهی که در زندگی شخصی و اجتماعی برام پیش میومد، با دوست و همکار عزیزم مطرح میکردم و ازش راهنمایی میخواستم. تا میگفتم، میگفت معلومه که نکته های نابو نخوندی! تو فلان جلد فلان جمله رو‌ میگن... همون یه جمله گره کار منو باز میکرد! 

اخرش مجبور شدم نکته های نابو بخرم... حقیقتا نکته های نابی داره! اونقد که مادرم هم که این چند مدت به سختی با کتاب ارتباط میگرفتن و نهایتش داستان میخوندن، جلد مربوط به خانواده نکته های ناب رو شروع کردن و الان فکر کنم اخراش هستن...

 

  • سین میم
۰۴
شهریور
۹۹

پس از بیست سال، داستان زندگی یکی از اصحاب اباعبدالله (ع) به نام سلیم بن هشام را روایت می‌کند؛ و در خلال آن، تصویری جامع از اوضاع سیاسی اجتماعی جامعه اسلامی از زمان خلیفه سوم تا پایان جنگ صفین به دست مید‌هد. 

سلیم در شام بزرگ شده و فرمانده سپاه‌ معاویه ست اما او نظر کرده علی علیه السلام بوده و مادری دارد که ذره ذره محبت اهل بیت را به او چشانده و معلمی چون ابوذر، وی را با حقیقت دین، آشنا کرده ست.
داستان، با چالش‌های پیش روی سلیم برای رسیدن به معشوقه اش، دختر ذوالکلاع، مفتی اعظم شام، آغاز میشود و در این میان، از شب و روزهای دمشق، اشرافیت و کاخ نشینی هایی که ارزش شده و ساز و رقص و شرابی که به امری عادی بدل گشته، صحبت میشود.

نویسنده به خوبی اوضاع حاکم بر شام و عوامل فریب مردم را توصیف می‌کند؛ از مصلحت اندیشی های افرادی چون ذوالکلاع که عدالتخواهی را به بهانه حفظ امنیت رد می‌کنند گرفته تا قدرت طلبی‌های افرادی مانند هشام که برای رسیدن به حکومت یمن حاضرند از خون خویشان خود نیز بگذرند.
با خواندن داستان، تردیدها و تشویش‌های سلیم را درک میکنیم، آنگاه که از سویی حرفهای مادرش و ابوذر را در مورد امام علی (ع) به یاد می آورد و از سویی با تهمت‌های نسبت داده شده به امام پس از جنگ جمل، مواجه میشود. ما همپای سلیم، گره‌های ذهنی مان را  در مورد تاریخ و حتی شبهات اعتقادی و سیاسی می گشاییم و با او در مسیر یافتن حقیقت همراه میشویم و در نهایت، به ریشه‌های واقعه کربلا میرسیم؛ آنچه بیست سال پس از پیامبر و در ماجرای صفین آغاز شد و بیست سال پس از حضرت علی، به عاشورا رسید.
سابقه عضویت نویسنده کتاب، در جنبش عدالتخواه دانشجویی به شدت به او در مساله شناسی، کمک کرده است. تک تک جملات داستان را باید بارها خواند و ذره ذره چشید تا به عمق جان نفوذ کند. اثر، به خوبی تمایز حکومت عدل علوی را با حکومت معاویه مشخص می‌کند و می‌توان گفت به شدت عدالت خواهانه است. 
پس از بیست سال را بخوانید، که داستان امروز ماست...

  • سین میم
۲۲
تیر
۹۹

داستانی درباره سرگذشت مادرانی که جنگ و اشغال سرزمینشون، بهشون یاد میده وابسته به هیچ‌ رابطه عاطفی نباشن اما نمی‌تونن بپذیرن...اونها زندگی می‌کنن به معنای دقیق کلمه‌!...عاشق میشن، به پای عشقشون می‌مونن... مادر میشن، برای رسیدن به موفقیت و براورده کردن ارزوهای والدینشون مبارزه می‌کنن! حتی تو اردوگاه‌های جِنین، حتی در صبرا و شتیلا، حتی تو دل امریکا...اونها مقاومت میکنن، میجنگن با دست‌های خالی برای زندگی! برای سرزمینشون، هویتشون، تاریخشون...برای باغ‌های زیتون عین‌حوض! برای اینکه بتونن گلهای رزی که با دست خودشون کاشتن به بچه‌هاشون نشون بدن...برای روزی که بچه‌هاشون بتونن کنار ساحل با ارامش خاطر بشینن...دوچرخه سواری کنن...


هدی اشک میریخت و فکر می‌کنم، اون دفعه، بار اولی بود که من سردی قلبم و دیوارای سخت مادرمو تو وجودم حس کردم. من مثل یک تیکه اهن، رو به روی دوست دوره بچگیم نشسته بودم و سعی می‌کردم بغضمو همراه کشفی که کرده بودم پنهان کنم. هدی منو بغل کرده بود و گریه می‌کرد، چون خیلی دوستم داشت و بعد از رفتن من، انگار یه چیزی رو گم کرده بود. من گریه می‌کردم؛ چون به همون اندازه دوستش داشتم اما نمی‌تونستم نشون بدم‌ با زندگی تو دنیایی که پر از ناامنی و نامطمئنی بود، سعی کرده بودم با بریدن تمام رشته‌هایی که از گذشته برام مونده بود، خودمو تو زمان حال نگه دارم. با فراموش کردن تمام عشقا و علاقه‌ها و خاطراتم. زندگی تو سرزمینی با رویاهای موقتی و ارزوهای خلاصه شده، باعث شده بود با تمام وجودم باور کنم همه چیز تو این دنیا زودگذره. چه پدر و مادر، چه خواهر و برادر، چه سرزمین و چه حتی خودم آدم که به راحتی اب خوردن با یه گلوله از بین می‌رفت.
ص۱۹۳


+ عنوان، جمله‌ایه که شخصیت اول داستان، أمل، تو موقعیتای مختلف، با خودش تکرار میکنه تا آرامش پیدا کنه و بتونه با وقایع کنار بیاد...جملهای که از مادرش یاد گرفته...

  • سین میم
۲۴
اسفند
۹۸

الحمدلله چند وقتی است که توفیق مطالعه بعضی از کتاب های حاج اقا مجتبی تهرانی را پیدا کرده ام.

اولین بار دو سال پیش، سر یکی از کلاس ها استاد از شرح خطبه منا صحبت کردند و منی که اصلا تا به حال اسم خطبه منا هم به گوشم نخورده بود رفتم سراغ کتابخانه پدر و دیدم که بله؛ اخرین جلد کتاب سلوک عاشورایی، همان شرح خطبه مناست. 

بعدها هم شنیدم که حاج اقا مجتبی شاگرد حضرت امام رحمه الله علیه بوده اند و هر چه پیش میرفتم احساس میکردم واقعا آنچه ایشان بیان میکنند دقیقا همان اسلام نابی است که امام میفرمودند. 

خیلی جالب است که مخاطب ایشان، اهالی بازار بوده اند و در عین حال مطالبی که مطرح میشود نه خیلی سخت و پیچیده است که قابل فهم نباشد و نه خیلی اسان که نیاز به تفکر نداشته باشد.

کتابی که این چند روز در حال مطالعه آن هستم، کتاب حیا، موهبتی الهی از مجموعه کتاب های ادب الهی است. 

مفهومی که در سرتاسر کتاب تکرار میشود این است که:

حیا؛ یعنی پرده داری اساس ایمان و اساس تربیت است و محور اموزه های اسلام... 

 

کتاب را که میخواندم مدام حسرت میخوردم که چرا این مفاهیم ناب آنقدرها در منابر و ...مطرح نمیشود و چه تبعات منفی ای داشته این مطرح نشدن ها! 

فکر میکنم همه خصوصا پدر و مادرها و مربیان و کسانی که به نحوی با مقوله تربیت در ارتباط اند حتما باید این کتاب را مطالعه کنند.  

 

در قسمتی از کتاب میخوانیم:

«راجع به حالات ائمه علیهم السلام نگاه کنید. ... در تاریخ دارد که امام حسن علیه السلام جلوی امام علی علیه السلام منبر نمیرفت و صحبت نمیکرد؛ از شدت حیا بوده است؛ چون طرف مقابل عظیم است؛ بزرگ است. توجه کردید؟

نکته ای را عرض کنم؛ آیا تا به حال در تاریخ جایی را دیده اید که امام علی علیه السلام در زمانی که پیغمبر صلی الله علیه و اله حیات داشتند، یک خطبه بخواند؟ ...

انسان باید خیلی مراقب باشد. گاهی انسان باید جلوی عظمت ها را بگیرد. کسی که این کار را نکند کاشف از این است که او انسان ضعیفی است؛ مطلبی را بلد هستی، خب باش! فرض کنید دو نفر نشسته اند و دارند صحبت میکنند. من هم مطلب را بلد هستم، اما آنها بزرگ هستند؛ خودم را داخل مطلب میدانم. این انسان حیا ندارد یا حیای او کم است...»

صفحه 182

 

+ یکی از نکاتی که استاد عزیزمان همیشه تاکید دارند این است که برای فهم اسلام ناب، اول از همه به صحیفه امام و صحبتهای حضرت آقا رجوع کنیم. در کنار آن، بقیه آثار امام، از جمله آثار اخلاقی و... مثل چهل حدیث، شرح حدیث جنود عقل و جهل را هم بخوانیم. و برای فهم بهتر این کتابها آثار شاگردان امام و علمایی مثل حاج آقا مجتبی و آیت الله حائری شیرازی را هم مطالعه کنیم.

 

++ یک وقت سوء برداشت نشود که همه این کتابها را خوانده ام. ما هنوز به نقطه صفر هم نرسیده ایم! ؛)

 

+++ راستی با این روند معرفی کتاب در وبلاگ‌ موافقید؟

  

  • سین میم
۱۶
اسفند
۹۸

خانمهای خانه دار که می ایند کتابخانه معمولا دنبال رمان هستند. رمان عاشقانه. یکی از کتابهایی که مورد پسند اکثریت واقع شده، «جان شیعه اهل سنت» اثر خانم فاطمه ولی نژاد است. 

داستان پسری شیعه (مجید) که به دختری اهل سنت (الهه) دل میبندد و بعد شرح اتفاقاتی که برایشان می افتد. داستان زندگی آنها خیلی معمولی است اما در خلال داستان نکات خوبی در مورد سبک زندگی اسلامی ایرانی بیان میشود. ضمن اینکه بحثهای گاه و بیگاه الهه با مجید که سعی دارد همسرش را به سمت عقاید خودش سوق دهد باعث به چالش کشیده شدن مخاطب میشود. استدلالهای مجید در پایبندی به عقایدش خیلی پیچیده نیست و قانعت میکند و البته رد پای داعش هم در داستان دیده میشود.

این روزهای تعطیلی فرصت خوبی است برای خواندن این کتاب. این هم لینک وبلاگ نویسنده که فایل پی دی اف داستان را هم به اشتراک گذاشته:

http://fatemehvalinejad.blog.ir/

کتاب ظاهرا چاپ یا تجدید چاپ نشده. برای همین با اجازه نویسنده، مسئولان کتابخانه دو نسخه پرینت گرفته اند برای دو شعبه کتابخانه. اینقدر که امانت برده شده نیاز به صحافی دارد فکر کنم!

خانم ولی نژاد به تازگی کانالی هم ایجاد کرده اند در پیام رسانها با عنوان «داستانهای ممنوعه» و هر شب یک قسمت داستان می گذارند. داستان اخیرشان هم در مورد مقاومت مردم در شهر آمرلی عراق است. 

 

*چند روز قبل نکته جالبی گفتند یکی از دوستان: اینکه وقتی افراد رمان میخوانند سبک زندگی و الگویی که در کتاب می بینند چون میدانند واقعی نیست، خیلی در ذهنشان دست به مقایسه زندگی شان با شخصیت های داستان نمیزنند اما به مرور زمان و به صورت غیر مستقیم در زندگی شان اثر میگذارد، کمی فکر کردم و اثر رمانها را بر خودم مرور کردم دیدم بله؛ واقعا در طولانی مدت روی اخلاق و رفتارم اثر میگذارند! 

+ این روزها دلمان به درد می آید؛ به خاطر از دست دادن هموطنانمان. به خاطر نبود نظارت در توزیع ماسک و مواد ضدعفونی کننده. نمی دانم دقیقا چه ساز و کاری باعث این اتفاقات میشود اما فکر میکنم اگر از نظارت مردمی استفاده بشود در این موضوع، تا حد زیادی مشکل حل شود. 

 

+ همانقدر که دلمان میسوزد و واقعا مستاصلیم برای این روزها خصوصا برای مشاغل خرد و دست فروش ها و... که سخت ترین شرایط را دارند دلمان هم میسوزد برای مسلمانان مظلوم هند. و چه کنیم که یکی مثل من کاری جز کمک مالی خیلی خیلی اندک و در حد بضاعت برای هموطنان و از آن طرف امضای طومار اعتراض نسبت به کشتار مسلمانان هند از دستش بر نمی آید؟! 

  • سین میم
۰۵
اسفند
۹۸

سلام

قول داده بودم که کتاب هایی که به واسطه رفت و آمدم به کتابخانه استاد فردی می خوانم را اینجا معرفی کنم.

 این پست اولین معرفی کتاب باشد تا بعد ان شاالله.

در کتابخانه دو کتاب از خانم مریم راهی داریم: «یوما» و «فردا مسافرم»

«یوما» را هنوز فرصت نشده بخوانم(ولی همینقدر بگویم که بین اعضا خیلی طرفدار دارد) اما «فردا مسافرم» را چند وقت قبل مطالعه کردم

در این کتاب، نویسنده از قالب رمان و یک داستان عاشقانه استفاده کرده برای روایت عاشورا
شخصیت اول داستان دختر طرماح(نجوی) است ک سعی میکند جبران کند اشتباهات پدر و همسرش(سعید) را
و البته ب وظیفه خودش عمل کند 
و وارد کاروان اسرای کربلا میشود برای کنیزی. همه داستان از نگاه او روایت میشود
رباب و سکینه و فرزندان پیامبری ک او میبیند...
نجوی یک ادم معمولی است ک خواستگارش را دوست دارد گاهی میخواهد بزند زیر همه چیز و برگردد ب همان زندگی معمولی
 او سختی ها راسختی میبیند نه زیبایی اما در کنار خاندان پیامبر رشد میکند و بزرگ میشود ...
مخاطب با خواندن داستان اطلاعات خوبی در مورد اصل واقعه و خاندان پیامبر دریافت میکند، علت قیام را میفهمد، علت عهدشکنی کوفیان را میفهمد، و شاید این نگاه تند ک «همه انها ک ب یاری امام حسین علیه السلام نرفتند یا اهل دنیا بودند یا دشمن اهل بیت» را تعدیل میکند
خیلی از انهایی ک ب کربلا نرسیدند فقط یک اشتباه ب ظاهر کوچک کردند؛ فقط یک جابجایی اولویت؛
«طرماح» ک با خودش فکر میکند توشه را ب خاندانش میرساند و برمیگردد و «سعید» ک فکر میکند ک باید بنشیند هر وقت اباعبدالله ب کوفه رسید ب یاری ایشان برود!
و اما نقش کلیدی یک دختر را هم نشان میدهد
برخلاف داستان «نامیرا» ک اهمیت نقش مرد در سعادت یا شقاوت همسر را پررنگ میکند این داستان اهمیت نقش زن را برجسته میسازد. اینکه زن اگر بخواهد میتواند هم همسرش را و هم پدرش را بهشتی کند؛ فقط باید ب تکلیفش عمل کند، سختی ها را بچشد و جا نزند...
اگر چه انتهای کتاب معلوم میشود که نجوی و سعید واقعیت بیرونی نداشته اند اما خیلی هم توی ذوق مخاطب نمیخورد! چون پیامی که باید را از طریق این دو شخصیت دریافت کرده است.
داستان ریزه کاری ها و مسائل مهمی در بحث ولایت مداری مطرح میکند؛ چه قبل از عاشورا، چه بعد از ان و با پیروی از امام سجاد علیه السلام...

 

+خیلی دوست داشتم یک قسمت از کتاب را هم اینجا بگذارم اما متاسفانه کتاب را تحویل داده ام :(

 

  • سین میم
۰۳
مهر
۹۸

امروز که رفته بودم کتابخانه، چند کارتن بزرگ، کتاب‌های اهدایی رسیده بود.

قرار شد بنشینم و لیست کتابها را بنویسم
مجموعه شعر، داستان...
حتی کیهان بچه‌ها هم بود لابلای کتاب‌ها
حس کنجکاوی‌ام انگیزه‌ام را بیشتر می‌کرد برای دیدن کتاب‌ها و نوشتن مشخصاتشان
وسط همین نوشتن‌ها چشمم به دو کتاب خورد که خیلی خوشحال شدم از دیدنشان و پیدا کردنشان

مجموعه «از عشق باید گفت» مثل مجموعه کتاب «نیمه پنهان ماه» خاطرات همسران شهداست. چاپ اولش، سال ۸۲ بوده. خیلی تعجب کردم که چرا آنقدری که نیمه پنهان ماه در اکثر کتاب‌فروشی ها و کتابخانه ها هست، این مجموعه کتاب نیست.

آنقدر ذوق و شوق داشتم که شروع کردم به خواندنشان. یک نفس خواندم...


«حرف‌هایش به دلم می‌نشست» خاطرات همسر شهید فریدون بختیاری و «قرمز، رنگ خون بابام» خاطرات همسر شهید علی نیلچیان

 

خاطرات همسر شهید نیلچیان، دقیقا همان حس و حالی را برایم داشت که موقع خواندن خاطرات همسر شهید ناصر کاظمی تجربه کردم.

خیلی برایم جالب بود که کتابی با این حجم کم بتواند هم خیلی خوب و جذاب روایت کند خاطرات شهید را و هم سبک زندگی ارائه بدهد برای مخاطب. الگوی سبک زندگی هم برای مردان هم برای زنان. هم فعالیت اجتماعی و هم زندگی شخصی و خانوادگی. 

 

وقتی کتاب را می‌خواندم به این فکر میکردم که واقعا ما خاک پای شهدا و همسران شهدا هم نمی‌شویم! ای کاش آنقدر از شهدا و زندگی‌های مملو از ایمان و تلاش و اخلاصشان برایمان می‌گفتند که فکر نمیکردیم با کوچکترین کارهایمان شده‌ایم سرباز انقلاب و بسیجی  و لایق شهادت! ای کاش همه جا از این قله‌های ایمان و ایثار بگویند تا امثال من که به زور خودمان را به این دامنه‌ها رسانده‌ایم حتی به خودمان اجازه ندهیم که اسم خودمان را بگذاریم بسیجی! ای کاش آنقدر از این زندگی‌های عاشقانه شهدا و همسرانشان برایمان می‌گفتند تا رنگ می‌باختند همه این عشق‌های ظاهری پیش چشممان! تا می‌فهمیدیم که عشق و خوشبختی را در سادگی و قناعت و همراهی و تلاش برای ادای تکلیف می‌شود جستجو کرد و به دست آورد نه در ظواهر و آداب و رسوم دست و پاگیر! ای کاش ... ای کاش....

​​​

​اما با همه این افسوس‌ها و حسرت‌ها، راه بسته نیست و ما هم می‌توانیم در حد توان خودمان، قدم جای پای این شهدای عزیز و همسران بزرگوارشان بگذاریم. حداقلی ترین کار شاید همین تلاش برای ساده زیستن باشد. آن هم در شرایطی که همه چیز دست به دست هم می‌دهند تا ما را به سمت تجملگرایی و اسراف و دور شدن از سبک زندگی اسلامی ایرانی‌مان سوق دهند. 

 

خیلی دوست دارم این کتاب‌ها را پیدا کنم تا بخرم. همه کتاب‌های این مجموعه را. این کتاب‌ها را باید داشت و همیشه خواند. این روزها خیلی چیزها غبار و حجاب می‌شوند برای حرکت ما در مسیر. خیلی وقت‌ها ممکن است ارمان‌هایمان را فراموش کنیم، اصول زندگی انقلابی را، زندگی ای که حضرت روح الله یادمان داد. 

​​​​​​

راستی، چیزی که خیلی جالب توجه بود برایم در این کتاب‌ها این بود که مصاحبه کنندگان این مجموعه، دختران دانش‌اموز یا دانشجوهای سال اول و دومی بودند. 

 

وقتی که از کتاب خاطرات همسر شهید کاظمی نوشتم، دلم نیامد فقط بخشی از کتاب را بگذارم. همه قسمت‌هایی که دوستشان داشتم گذاشتم اینجا، یادتان هست؟! 
الان هم دلم نمی‌اید این قسمت‌ها را نگذارم!

 



هیچ وقت ابراز ناراحتی نکرد. هیچ وقت از درد ننالید. حتی نگذاشت در کارهایش کمکش کنم. همیشه از من می‌پرسید:« مشکلی نداری؟...سختت نیست؟» او که اینطور درد خودش را پنهان می‌کرد، او که همیشه رنج و سختی را برای خود می‌خواست، چگونه انتظار داشت که من مشکلات بی او بودن را به او بگویم؟ من هم باید سهم خودم را می‌پراختم. یک بار به او گفتم:«می‌دونی حضرت زهرا سلام الله علیها چرا وصیت کرد شبانه غسلش بدهند؟ به نظر من می‌خواست حضرت علی علیه السلام آثار رنج‌هایی که کشیده بود را کمتر ببیند». حال علی منقلب شد. گفتم:«الگوی من فاطمه سلام الله علیها است. اون این همه به فکر علی خودش بود، چطور من به فکر علی‌ام نباشم. اینقدر نگران ما نباش. بالاخره خدای ما هم بزرگه. وظیفه تو رفتنه، وظیفه من موندن. خیالت راحت باشه. من نه می‌ترسم و نه مشکلی دارم.» علی سرش را به سمت آسمان بلند کرد و گفت:«الحمدلله. همین زن را از خدا می‌خواستم. می‌خواستم چنین روحیه‌ای داشته باشه. زنی که بتونه با من کنار بیاد!» 


 

شب عقد کلی سنت‌شکنی کردیم! سفره نینداختیم. گفتند:«بی سفره که نمی‌شود!» گفتیم: به یک رسم عمل کردیم کافیه! یک سجاده انداختیم رو به قبله و یک جلد کلام الله هم مقابلش. همین!! مهریه را هم بر خلاف آن زمان اصلا سنگین نگرفتیم. بعد از کلی بحث با پدر و مادرم، به مهر السنه حضرت زهرا (س) راضی شان کردیم. مراسم شلوغی بود. تقریبا همه فامیل و دوستان و آشنایان را دعوت کرده بودیم. نه برای ریخت و پاش. گفته بودیم بیایند تا همه ببینند که با سادگی هم می‌شود زندگی کرد و خوشبخت هم بود. برعکس عقد، مراسم عروسی مان اصلا مراسم نبود! شب نیمه شعبان، خانواده علی آمدند خانه ما. شام را دور هم خوردیم و بعد من و علی رفتیم خانه بخت اجاره‌ای مان.


 

گفت:«جهاد اکبر از جهاد اصغر واجب تره...از اسم‌هاشون هم معلومه! اول باید این القاب و‌دکتر و‌مهندس ها رو از خودمون دور کنیم، بعد کلاش دست بگیریم و‌ضامنش رو آزاد کنیم. اول باید «من» رو بکشیم، بعد می‌تونیم به فکر شکست دشمن توی جبهه جنگ باشیم.» این حرفش خیلی به دلم نشست. همه حرف‌هایش همین طور بودند. یک جمله دیگر بود که آن را هم خیلی می‌گفت. نمی‌دانم از که شنیده بود، از شهید باهنر به گمانم که گفته بودند: «آدم دو بار زندگی نمی‌کند تا یک بار خودش را اصلاح کند و یک بار دیگران را.»

  • سین میم
۲۸
خرداد
۹۸

یک دفعه در خود فرو رفت

انگار می‌خواست حرفی را به زبان بیاورد

نگاه مختصری به من کرد و گفت:

«مامان، من یه ارزویی دارم...دعا می‌کنین براورده بشه؟»

خندان پرسیدم:

«دختر من چه ارزویی داره»؟!

از پنجره اشپزخانه بیرون را نگاه کرد.

- مامان، دعا کنین

بشم جراح قلب

و خدا یه مطبی بهم بده

که پنجره‌اش رو به کعبه باز بشه!



از کتاب:

راض ِ بابا

خاطرات شهیده راضیه کشاورز

شهید ۱۵ ساله

تاریخ شهادت: فروردین ۱۳۸۷



پی‌نوشت: 

خدا چقد خوب دعای این شهید عزیز رو مستجاب کرده

بهترین جراح قلب

اون هم برای قلب‌هایی که مردن! 

و دیگه هیچ امیدی برای احیاء شون نیست!

  • سین میم
۱۸
ارديبهشت
۹۸

کسی که می خواهد قدر را درک کند

باید خودش را تقدیر و اندازه گیری کند

باید ببیند در این مدتی که از عمر او گذشته بر دلش چه گذشته است...

باید فکرمان را بسنجیم و ببینیم که چه شناخت هایی را به دست آورده ایم و چه شناخت هایی را می توانسته ایم به دست بیاوریم

باید عقلمان را بسنجیم و ببینیم که با چه چیزهایی همدم بوده و چه سنجش هایی داشته...

و قلبمان را باید بسنجیم و ببینیم که چه کسانی در آن رفت و آمد کرده اند؛ چه حزن هایی چه عشق هایی چه خوف هایی و چه کینه هایی در آن راه پیدا کرده اند

و همینطور روحمان را هم باید بسنجیم و ببینیم با چه چیزهایی اوج می گیرد و با چه چیزهایی پلاسیده می شود

چه مسائلی ما را تنگ می کنند ...و چه مسایلی برای ما وسعت و راحتی می اورند.

وقتی که اندازه گیری شد فرشته ها عمل می کنند و کارها شروع می شود...

و مدت لازم برای این طرح ریزی طولانی و هفتاد سال نیست

حتی مطلع الفجر...

که با طلوع فجر باید حرکت کرد و در سپیده دم باید راه افتاد!


بهار رویش، صفحه ۷۰ (عین. صاد) 


پی نوشت: 

۱- همین عادت به یادداشت نویسی روزانه، فرصت خوبی برای خلوت با خود و اندازه گیری است...به خصوص اینکه در طول زمان مشخص می شود از کجا به کجا رسیده ایم؟ ایا حرکتی داشته ایم و یا ...؟! 

منظور از یادداشت نویسی هم صرفا روایت اتفاقات روزانه نیست...بلکه توجه و بیان حالت ها و احساساتی است که قبل و بعد اتفاقات در ما به وجود می اید.

بفهمم چه حالی پیدا کرده ام و بعد بپرسم : چرا؟؟!!

چرا ناراحت شدم؟ چرا خوشحال شدم و...؟!

۲- ولی با همه این ها، خیلی از زوایای پنهان وجودمان هست که ممکن است هیچ وقت متوجهش نشویم...و فقط خود خدا به ان اگاه است! درد را خودش می داند و طبیب هم فقط خود اوست...

  • ۰ نظر
  • ۱۸ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۶:۳۷
  • سین میم
۱۲
مهر
۹۷

حیات قلب در گریه است 

و آن « قتیل العَبرات » کشته شد

 تا ما بگرییم و ... 

خورشید عشق را به دیار مرده قلب هایمان دعوت کنیم

 و برف ها آب شوند 

و فصل انجماد سپری شود

.

.


مگر قلبی هم هست که با گریه پاک نشود؟


📚 فتح خون

شهید سید مرتضی آوینی

#شب_جمعه

#شب_زیارتی_ارباب

  • سین میم
۲۷
خرداد
۹۷

« وای به حال مسلمانی که یک هفته بر او بگذرد

و در آن هفته 

یک روز را برای تفقه در دین خود قرار ندهد

(بحارالانوار،176،1)

.

.

.

امام امیرالمومنین فرمود:

حسن جان، قلب می میرد.

با موعظه آن را زنده کن...»

(مواعظ، سلسله مباحث اخلاقی ایت الله حق شناس، ج 3، ص67)

قبل تر ها این حدیث و مانند آن را زیاد می شنیدم

اما زیاد جدی اش نمی گرفتم!

شاید به خاطر همان توهم تقوایی بود که فکر میکردم با همان علم اندک و اندک عمل به واجبات و دوری از محرمات رسیدم به آخرین مرحله دین داری!

چوب این نگاه غلط را وقتی خوردم که وارد دانشگاه شدم

نه همان اول

تقریبا پس از دو سال

خودم را غرق درس های دانشگاه کرده بودم(و فکر میکردم این علم همان علم است که توصیه میکنند!)

و از آن طرف بعضی درس ها گاهی باعث میشد به سختی بتوان در فضای دانشگاه نفس کشید

و این حالت بر خواندن درس های دانشگاه هم اثر میگذاشت و...

یک چرخه باطل که روز به روز آدم را به سقوط نزدیک تر می کرد!

 

حوزه دانشگاهیان که به همت نهاد رهبری دایر است در دانشگاه ها 

خیلی کمک میکند که آدم به این نقطه سقوط نرسد!

که بتواند در کنار درس های دانشگاه

فرصتی برای تنفس داشته باشد!

 

من دیر فهمیدم

ضربه اش را هم خوردم

شما اگر ابتدای راهید 

فرصت را دریابید!

(حوزه دانشجویی، جلسه اخلاق، مطالعه کتاب های اخلاقی و حتی دیدن و شنیدن یک کلیپ از حاج آقا پناهیان! همه از اسبابی هستند که کمک میکنند به نمردن قلب آدم...)

  • سین میم